من پا به دریاچه رویایی فریبنده ای گذاشتم ! بی انکه بخواهم در ان غرق شدم !

اول لذت بخش بود ولی بعدش که رسید احساس زیبا  به زمان سپرده شد !

خنده ها محو شدند و اشک ها جاری گشتند !

ذره ذره بدنم تجزیه شدند ! دریاچه مرا در خود حل کرد !

آن زیبایی فربنده بیشتر از یکی دو سالی ارزایم نکرد !

بعدش ولی ذره های وجودم را تشخیص دادم و انرا از محلول دریاچه زیبا  جدا ساختم !

طولی نکشید که خودم را نجات بخشیدم و حال در دریای بزرگ حرکت می کنم نه غرق در دریاچه ی کوچکی باشم